قرآن، دعاهاى بسیارى را از حضرت ابراهیم نقل نموده است. امّا تنها در دو مورد، آن حضرت براى نسل و ذرّیه اش دعا نموده است، یکى رهبرى امّت و دیگرى اقامه نماز،که مى فرماید
«ربّ اجعلنى مقیم الصلوة و من ذریّتی»( ابراهیم، ٤٠)
پروردگارا! من و ذریّه ام را از به پا دارندگان نماز قرار ده.
جالب این است که حضرت تنها به دعا قناعت نکرد و براى رسیدن به این آرزو قیام و هجرت کرد، آوارگى هائى را به جان خرید تا نماز را به پا داشت.