نماز عشق«نماز ظهر عاشورا»

بسیاری از یاران با وفای شهید کربلا ، امام حسین (ع) به خاک . خون غلتیده و به شرف شهادت نایل آمده بودندو «ابوثامه صیداوی»-یکی از فداکاران و یاوران امام شهید (ع)- متوجه شد که وقت نماز ظهر فرا رسیده است. بیدرنگ به حضور امام حسین(ع) شتافت و گفت:« یا ابا عبدالله ! جانم فدایت باد ، میبینم که این دشمنان بی دین ، دست به نبردی سخت زده اند ، اما به خدا سوگند من نمی گذارم تو کشته شوی مگراینکه پیش از تو به خون در غلتم! اینک دوست دارم ، که این آخرین نماز ظهر را با شما به جای آورم». امام حسین (ع) سر بر آسمان فراز کرد و چون دید هنگام نماز فرا رسیده ، فرمود :«ای ابوثامه ! از نماز یاد کردی. خداوند تو را در صف نمازگزاران قرار دهد. سپس فرمود: از این گروه بخواه تا دست از جنگ بردارند، زیرا مامیخواهیم اقامه ی نماز کنیم». در این هنگام یکی از سربازان سپاه یزید، با صدای بلند و گستاخانه و بی شرمانه فریاد برآورد:« نماز شما مقبول درگاه خداوند نیست!».»«زهیربنقین»و«سعیدبن عبدالله»که چنین دیدند،پیش روی حضرت ایستادند، تا امام بتواند نماز ظهر را به جا آورد.آن دو بزرگوار وجود خود را سپر تیر ها و نیزه ها ساختند و امام حسین (ع) در آن هنگامه  خون و شمشیر ، با تعداد اندکی که از یاران بی نظیرش باقی مانده بود ،به اقامه ی نماز خوف پرداخت.