نماز ستون دین و رکن اصلی آن است « الصلاه عمود الدین » و دائماً روح را با خداوند رحمانو صفات نیکوی او مرتبت می سازد. به طور کلی وقتی یک دین با عملی زنده و روزانه توأم نباشد- که میان بنده و آفریدگار را ارتیاط دهد و روح را به سوی رستگاری بکشاند- بی مفهموم خواهد بود. امام باقر (ع) به یکی از یارانش فرمود :« آیا می خواهی ریشه، شاخه و بلند ترین قله ی اسلام را به تو معرفی کنم؟
عرض کرد :بله، فدایت شوم!آن حضرت فرمود: ریشه اش نماز ، شاخه اش زکات و قله ی مرتفعش جهاد است».
فلسفه مهم تری که برای نماز هست، این است که انسان را به یاد خدا می اندازد و آن ریشه اصلی خیر و سعادت است.
امام صادق درمود آیه « لذکر الله اکبر » می فرماید: منظور این است که به یاد خدا بیفتد و به سراغ حلال برود و با یاد خدا از حرام چشم بپوشد.
پیامبر اکرم از یاران خود سوال فرمود :«اگر بر در خانه کسی نهری از آب صاف و پاکیزه باشد و در هر روز پنج بار خود را در آن شست و شو دهد ، آیا چیزی از آلودگی و کثافت در بدن او می ماند ؟»
یاران عرض کردند : نه؛ حضرت فرمود :« نماز درست همانند این آب جاری است. هر زمان که انسان نماز میخواند ، گناهی که در میان دو نماز انجام شده است، از میا می رود ».