نماز و لوازمات آن در شعر حافظ

شعر نماز

مناجات سحر
 

صلا زدند که برگ صبوح ساز کـنــــــید

به ساز مرغ سحر ترک خواب نـاز کـنید

می‌خمار شکن می‌دهند کز سرهــــــــــــا

خمار چون شکن زلف یار بـاز کنـــــــیـد

سرود بدرقه‌ی کاروان شب خوانـــــــیــد

در ای قافله‌ی صبح پیشـواز کنــــــــــیــد

به ساز زهره، سـماوات می‌دهد پیغـــــام

که گوش دل به مـناجات اهل راز کنــــید

وضو به چشمه‌ی صهبای صبحدم سازید

به سوی قبله‌ی میخوارگـان نمـــــاز کنید

چو بلبلان بهــــــاری به اهتزاز نســـــیم

هوای شور و نوایی به سـوز و ساز کنید

یگانه راز و نیاز قبول اهــــل دل اســت

دو گانه‌ای که به درگاه بی‌نیـــــاز کنـــید

سر نیــــاز فرود آورید و نـــــذر قبـــول

به زیر قـــــبه‌ی این بــارگاه نــاز کــنید

نگین خـــاتم جم در نمـــــاز مـی‌بـخـشند

نظر به حـــلقه‌ی رندان پاکبـــــاز کـــنید

یگـانه راز عروج مقــــام قرب ایـــنست

که از گــروه عزازیل احتــــزاز کــــنید

به زلف یار اگـــر دســت یافت آه سحــر

بسا که پرچم عزت به اهـــتزاز کـــــنید

یکی است نغمه اگر زخمه‌ها به زیر و بم است

به پـــرده‌های حـقیقت رهِ مــجــــــاز کنید

اگر به ساز دل شهریــــار گوش دهـــــید

جهان پر از طرب و شور و شاهناز کنید
 

سید محمد حسین شهریار