نماز و تمامى شرایط و اجزاى آن، داراى فلسفه هایى است که خلاصه آن به شرح زیراست:
1-تکرار و تلقین به جهت قدرت یافتن فرد بر کنترل خویشتن؛ چرا که دقت فرد در هر عمل، نوعى تمرین براى اعمال دیگر است.
2-ایجاد نظم و هماهنگى در بین نمازگزاران و ایجاد زمینه هاى نظم و جامعه پذیرى .
3-اگر بنا باشد هرکس در هر عملى به نحو دلخواه عمل کند؛ نه تنها زمینه اى براى ارتباط افراد و همسویى آنان فراهم نمى گردد؛ بلکه زمینه؛ اختلاف، تفرقه، اعمال سلیقه ها و دورى افراد از یکدیگر فراهم مى آید.
4-اگر با تمرینات نظامى آشنایى داشته باشید، در مى یابید که تا چه میزان نظم و دیسیپلین در آن عرصه ها، حاکم است و این کار تا چه اندازه دایجاد روحیه نظم و انضباط در افراد تاثیر دارد.
دقت هایى که در مقدمات، مقارنات، شرایط، آداب و دیگر احکام آن مى گردد؛ بر کلیه امور زندگى انسان، تأثیرات مثبت و ارزنده اى دارد