خداوند مکان ندارد ؛پس چرا باید به سمت قبله نماز بخوانیم؟

خداوند مکان ندارد و در جهت خاصى نیست؛ پس چرا باید به سمت قبله بدون تردید خداوند مکان ندارد؛ چون مکان داشتن نشانه نیاز و محدودیت است و خداوند غنى مطلق است و به هیچ چیز و هیچ کس، نیازى ندارد.

خداوند، در همه جا و یا همه کس و همه چیز هست: » فَأینما تُولّوا فثَمَّ وجهُ الله « ؛ به هر جهت روکنید، آنجا روى به خدا است(در برابر خداوند قرار دارید) .

از این مقدمه چنین نتیجه گرفته مى شود که » قبله «بدان معنا نیست  که خداوند در آن سمت قرار دارد. پس فلسفه قبله، رو کردن به سمت خدا نیست؛چون خداوند جهت خاصى ندارد« ألا إنَّه بکل شىء محیط« او بر همه چیز احاطه دارد.
بنابر این فلسفه تغییر قبله را باید در جاى دیگر جست و جو کرد
خداوند جهت ندارد؛ ولى ما انسان ها در زندگى و حیات مادى و معنوى خود، نیازمند جهت هستیم و قبله، تعیین کننده جهت حرکت مسلمانان در طول

تاریخ بوده و هست. اگر فرض کنیم که نماز بدون قبله بود، چه اتفاقى می افتاد؟ هرکس به سمتى نماز  می خواند و همین امر موجب مى شد تا عده اى،جهتى را ترجیح بدهند و دیگران را نیز به آن دعوت کنند؛ مثلاً عده اى به مشرق، برخى به مغرب، گروهى به شمال، برخى به جنوب و... این موضوع خود عاملى براى تفرقه و نزاع و درگیرى مى شد؛ حال آنکه اکنون نماز صفوف را متحد و یکپارچه مى کند. علاوه بر این مى توان فلسفه قبله را در موارد زیر دسته بندى کرد
1-توجه به خانه توحید و به نداگر یکتاپرستى حضرت ابراهیم(ع)

2-توجه به زادگاه و خاستگاه دعوت توحیدى پیامبر(ص)

3-توجه دادن به اولین بنا و معبد روى زمین؛

4-وحدت بخشى به صفوف مسلمانان؛

5-ایجاد روح جامعه پذیرى و الفت در بین مسلمانان و جوامع اسلامى؛ .

6-ایجاد هویت مستقل فرهنگى در جامعه اسلامى